- Nie wierzę w miłość. - Miłość to nie religia Istnieje bez względu na to, czy w nią wierzysz, czy nie.
Cześć, witajcie
Czytam , czytam i co raz więcej do pisania. Krzyżacy za mną ufff , przynajmniej to z głowy i mimo wielu negatywnych komentarzy na temat tej książki z wielkim entuzjazmem zaczęłam jak i skończyłam ją czytać .
Jest to druga książka Nicoly Yoon i myślę , że obydwie były warte przeczytania .
Natasha pochodzi z Jamajki, ale od ósmego roku życia mieszka w Stanach. Jej rodzice przebywają w USA nielegalnie i zostają deportowani na Jamajkę. Natasha jest załamana i wściekła na ojca – to przez niego rodzina musi wracać tam, skąd przyjechała. Wierzy w naukę, a nie w miłość. Zwłaszcza po tym, jak zdradził ją chłopak!
Druga powieść autorki jest tak samo zaskakująca jak pierwsza . Daniel i Natasha . Koreańczyk i ciemnoskóra dziewczyna. On artysta. pisarz i romantyk , głęboko wierzący w miłość . Ona nie wierzy w nic co nie jest potwierdzone solidnymi faktami . Stają na swojej drodze można by powiedzieć , że przypadkiem . Spędzają ze sobą dzień . Coś nieprawdopodobnego . Tak dwa różne charaktery, różne przekonania i doświadczenia , a mogą ze sobą spędzić cały dzień i jeszcze dłużej . Ich tematy do rozmów nie mają końca . Wszystko się zmienia ,a ich przekonania nie są dla nich wystarczające i nie są już ich pewni.
Książka opowiada o miłości ale moim zdanie to nie jest książka tylko o tym. Tolerancja to pierwsze co podsuwa mi się na myśl . Nie ważna jest narodowość , status społeczny czy religia jeśli , ktoś kogoś na prawdę kocha to tego nie straci. Rodzice Daniela nie są pozytywnie nastawieni do ciemnoskórych osób , a pomimo tego chłopak , nie ma zamiaru trzymać się schematu i podejmuje wyzwanie.
Moja ocena 8/10
Książka mi się podobała . Nawet myślę , że bardziej niż Ponad Wszystko . Przedstawia ludzi oderwanych z dwóch różnych społeczeństw , którzy nie mieliby żadnego tematu do poruszenia , a nawet nie spojrzeliby na siebie na siebie na ulicy , a jednak . Książka mnie zachwyciła i wzruszyła.
Czytam , czytam i co raz więcej do pisania. Krzyżacy za mną ufff , przynajmniej to z głowy i mimo wielu negatywnych komentarzy na temat tej książki z wielkim entuzjazmem zaczęłam jak i skończyłam ją czytać .
Jest to druga książka Nicoly Yoon i myślę , że obydwie były warte przeczytania .
Natasha pochodzi z Jamajki, ale od ósmego roku życia mieszka w Stanach. Jej rodzice przebywają w USA nielegalnie i zostają deportowani na Jamajkę. Natasha jest załamana i wściekła na ojca – to przez niego rodzina musi wracać tam, skąd przyjechała. Wierzy w naukę, a nie w miłość. Zwłaszcza po tym, jak zdradził ją chłopak!
Druga powieść autorki jest tak samo zaskakująca jak pierwsza . Daniel i Natasha . Koreańczyk i ciemnoskóra dziewczyna. On artysta. pisarz i romantyk , głęboko wierzący w miłość . Ona nie wierzy w nic co nie jest potwierdzone solidnymi faktami . Stają na swojej drodze można by powiedzieć , że przypadkiem . Spędzają ze sobą dzień . Coś nieprawdopodobnego . Tak dwa różne charaktery, różne przekonania i doświadczenia , a mogą ze sobą spędzić cały dzień i jeszcze dłużej . Ich tematy do rozmów nie mają końca . Wszystko się zmienia ,a ich przekonania nie są dla nich wystarczające i nie są już ich pewni.
Książka opowiada o miłości ale moim zdanie to nie jest książka tylko o tym. Tolerancja to pierwsze co podsuwa mi się na myśl . Nie ważna jest narodowość , status społeczny czy religia jeśli , ktoś kogoś na prawdę kocha to tego nie straci. Rodzice Daniela nie są pozytywnie nastawieni do ciemnoskórych osób , a pomimo tego chłopak , nie ma zamiaru trzymać się schematu i podejmuje wyzwanie.
Moja ocena 8/10
Książka mi się podobała . Nawet myślę , że bardziej niż Ponad Wszystko . Przedstawia ludzi oderwanych z dwóch różnych społeczeństw , którzy nie mieliby żadnego tematu do poruszenia , a nawet nie spojrzeliby na siebie na siebie na ulicy , a jednak . Książka mnie zachwyciła i wzruszyła.
Komentarze
Prześlij komentarz